Winterkeuzes II

Vroeger, toen handvatverwarming nog niet op motoren zat, 100pk al heel veel was en we woorden als elektrisch instelbare vering en quickshifter niet eens kenden, tufte ik al alle seizoenen op de motor. Ik had de auto weggedaan en deed alles op mijn Honda CBR. Met een rugzak of zelfs een grote plunjebaal vervoerde ik echt alles. Vroeger, toen er nog bijna elke winter wel een flink pak sneeuw viel, en het goed kon vriezen deed ik gewoon een extra trui, of 2, aan tegen de kou om naar Zaandam te rijden.

Zo ook die ene dag dat het echt hard gevroren had ‘s morgens. Geen idee hoe hard het vroor, de weg was droog dus gewoon de motor uit de schuur rollen en naar kantoor racen. Het eerste half uur via de A9 was het nog wel te doen, er zit dan nog wel wat warmte in je lijf om de kou te overleven. De afslag Beverwijk om de N246 naar Zaandam te pakken lukte ook nog. Vanaf daar rij je flink wat langzamer, wel minder koud doordat je minder rijwind hebt. Maar ook krijgt de uitgeademde lucht meer kans om op de binnenkant van je vizier te komen, vizier open en rustig naar die N246 rijden. Aangekomen op de N246 kan het gas weer open, je mocht daar toen nog 100km/u zonder doorgetrokken streep dus dat gingen we ook halen ook, meestal als gemiddelde…

De vrieskou met de extra rijwind was reden om snel het vizier weer te sluiten…Oeps! Mijn adem tegen de binnenkant van het vizier was daar aangevroren, ik zag niets! Snel het vizier weer open, maar man-o-man je oogbollen bevroren gewoon van die kou! Bij de eerstvolgende mogelijkheid motor langs de kant, handschoen uit en met je toch al bevroren vingers het ijs van het vizier proberen weg te krabben. Zo goed als het ging handschoen weer aan en rijden, binnen no-time besloeg het vizier weer en vroor ook meteen weer aan. Wat een drama!!

Met half open vizier en half bevroren ogen toch doorgereden om aan het einde van de Hoofdtocht op de gevel bij Op den Velde de thermometer een dikke -13°C te zien aan te geven. Gelukkig was ik er toen bijna en had 8 werkuren de tijd om weer te ontdooien. Dat was het moment om met mezelf af te spreken dat bij zulke temperaturen motorrijden ophoudt.